Dus

Adverb

←→

💡'Dus' is een conjunctie die vaak wordt gebruikt om gevolg of conclusie aan te geven.

dus

"Hij heeft veel gespaard, dus hij gaat op vakantie."

Midden
"Hij is moe, dus hij gaat naar bed."
Het centrale gevolg van een eerdere zin of situatie.
Begin
"Dus, dat is waar we naartoe gaan!"
Er wordt een samenvatting of conclusie gemaakt van wat eerder is gezegd.
Eind
"We hebben gewonnen, dat maakt ons blij dus."
Verwijst terug naar een punt dat eerder genoemd wordt, met nadruk op het bezegelen van de uitspraak.

nauwelijks een vergelijkende vorm

""Dus" heeft geen vergelijkingsvormen."

"Dus" wordt niet in vergelijkende vormen gebruikt.

nauwelijks een superlatieve vorm

""Dus" heeft geen superlatieve vormen."

"Dus" wordt niet in superlatieve vormen gebruikt.

with "conclusie"
"Het project is geslaagd, dus de conclusie is positief."
Het gebruik van 'dus' met 'conclusie' benadrukt het logische resultaat.
with "gevolg"
"Het regent hard, dus alle activiteiten buiten zijn geannuleerd."
'Dus' met 'gevolg' wijst op het logische voortvloeisel van een gebeurtenis.

daarom
"Hij is ziek, daarom blijft hij thuis."
'Daarom' klinkt formeler en preciezer.
vandaar
"Hij heeft niks gegeten, vandaar dat hij honger heeft."
'Vandaar' legt sterkere nadruk op de oorzaak.

usage:'Dus' wordt vaak gebruikt in informele gesprekken en schrijftaal om een gevolg of een conclusie aan te geven.
position:Wanneer 'dus' aan het begin van een zin staat, dient het om de conclusie of samenvatting van eerdere zinnen duidelijk te maken.
register:'Dus' heeft een neutraal register, bruikbaar in diverse contexten.